آخرین انار دنیا

" من متعلق به جغرافیایی تهی بودم. جغرافیایی بود تهی از هر تزئیناتی، متعلق به

دنیایی بدون دکور، دنیایی که یک انسان غیر از سایه اش هیچ چیز دیگری نداشت که

 امتداد انسان تنها جهان خودش بود، امتداد  روح تنها شن و آسمان بود. آن مدت من

 به این می اندیشیدم که تهی بودن، خام بودن، نبودن هیچ ترئیناتی، زیباترین زندگی است. "

از کتاب " آخرین انار دنیا"/ بختیار علی/ ترجمه ی مریوان حلبچه ای