تمام شد!
بالاخره تمام شد!
دقیقاً پس از شش سال و پنج روز انتظار، نگرانی، تلاش و
کورسویی از
یک روشنایی مبهم در دوردست!
از روزی که سه تایی قرار گذاشتیم پای همه ی سختی های این
انتخابِ
جمعی بایستیم!
سه تا کارشناس ریاضی که تصمیم گرفته بودند کارشناس ارشد IT باشند!
از آن مهمان شدن ها توی کلاسهای گروه کامپیوتر دانشگاه آزاد
و فردوسی ...
کلاس های کنکور، شب بیداری ها، تست زدن ها، استرس و نگرانی
ها ...
از دو سه سال جا ماندن پشتِ سدِ کنکور با اختلاف اندکی که انگار فقط
بهانه ای بود برای نرسیدن ... برای انتظار ِ بیشتر!
و تا این گام آخر .... پایان نامه! پایان نامه ای که دو سال
طول کشید! دو سال
در یک دنیای تازه و غریب از ندانسته هایی که باید خودت مثل
تکه های ریزی
از یک پازلِ بزرگ، پیداشان می کردی و کنار هم آن ها را
میچیدی! ....
و حالا همه، همه ی سختی هایش، همه ی نگرانی ها و ناامیدی
هایش
تمام شده! ...
آخرین اسلایدهای دفاعم را که می گفتم، حتی وقتی پشتِ
تریبون، آماج سوالات اساتید شده بودم، فقط به این فکر می
کردم که تمام شد!
بالاخره تمام شد!
آخرش شادمانی بود و رضایت و آسودگی ... و شاید بیش از همه،
حسِ رهایی!
نمی دانی چقدر خوب است!
آنقدر خوب که دلت می خواهد
برای تک تک روزهایی که در پیش داری
امیدوارانه نقشه بکشی ...
0 comments:
Post a Comment